مزار شریف

نقل می‌کنند که امیری در افغانستان به زخم غیرقابل علاج مبتلا شد و شبی در خواب حضرت علی علیه السلام را دید. حضرت به او فرمود: علاج این زخم روغن «لا و لا» است. او بیدار شد و به هر کسی که می‌گفت روغن «لا و لا» چیست، اظهار بی‌اطلاعی می‌کرد. تا اینکه یکی از شیعیان آن سامان (که ظاهراً از علمای شیعه افغانستان بود) گفت: من می‌دانم. او را نزد امیر بردند و گفت: منظور حضرت، روغن زیتون است.

اشاره به اینکه این مطلب از آیه ۳۵ سوره مبارکه نور اقتباس شده که می‌فرماید: «شَجَرَهٍ مُّبَارَکهٍ زَیتُونِةٍ لَّا شَرْقِیةٍ وَلَا غَرْبِیةٍ».

امیر زخم خود را با روغن زیتون مداوا کرد و خوب شد و آن شخص در اثر این خدمت از مقربان امیر شد. ولی دیگران، ازجمله برخی علمای اهل تسنن از او نزد امیر شکایت کردند که او روافض است و به صحابه ازجمله معاویه دشنام می‌دهد.

از این رو امیر مجلسی با حضور علما تشکیل داد و از آن آقا در محضر علما پرسید که آیا شما به معاویه دشنام می‌دهید؟ او گفت: بله. (دشمنان اهل‌بیت علیهم السلام را نیز سبّ کرد.)

به هر حال بعد از اعتراف او ارتدادش در نزد علما و قاضیان ثابت شد. ولی پیش از صدور حکم قتل او، امیر از آن‌ها خواست که بگذارید برای ادعای خود بینه و دلیل اقامه کند و اگر نتوانست جواب بدهد، آنگاه حکم قتل او را صادر کنید.

اطاعت کردند و به او گفتند: اقامه دلیل کن. به چه دلیل آن‌ها را سبّ می‌کنی؟ پاسخ داد: شما می‌دانید که حاتم طایی یک دختر داشت که بعد از فوت او خدمت پیغمبر اکرم صلی‌الله علیه و آله آمد و حضرت به احترام پدر کافر او که به جود و احسان معروف بود، یک گله گاو و یک گله گوسفند و شتر به او هدیه داد. ولی همین پیغمبر اکرم صلی‌الله علیه و آله بعد از رحلت خود در میان امت یک دختر گرامی به نام فاطمه زهرا سلام‌الله علی‌ها را به یادگار گذاشت. آیا جا داشت که حق دختر پیغمبر را غصب کنند و فدک را از دست او بگیرند؟!

اهل مجلس منقلب شدند و ازجمله امیر و علما به عزا و گریه پرداختند و تا مدتی که آن شیعی در میان آن‌ها بود، محترم بود و شاید نوشته باشند که آن‌ها مستبصر هم شدند.

سه سال بعد از این قضیه آن آقا وفات کرد و با تجلیل مفصل، او را تشییع جنازه کرده و با احترام دفن کردند و بر روی قبر او ضریح و گنبد و بارگاهی ساختند و هم‌اکنون هم قبرش مورد احترام و زیارتگاه است. ازقضا نام او «علی» و نام پدر او «ابوطالب» بود؛ لذا روی مرقد او نوشته شده: «هذا قَبر علیٌ بن أبی طالب» یعنی اینجا قبر و مزار علی بن ابیطالب است.

این مکان همان «مزار شریف» معروف است که الآن در افغانستان مورد علاقه و احترام شیعیان است و چه کرامت‌ها که از قبر او ظاهر شده است.

منبع: باشگاه خبرنگاران جوان